"Het begon allemaal met een vrijwilligersreis naar Mbour (Senegal) in september en december 1996 waar ik een moederloos weeskind sponsorde, die vandaag onze oudste zoon is: Algaf Sow-Camara.

​

Vele reizen naar Senegal hebben nauwe banden van vriendschap en vertrouwen ontwikkeld in dit land, waar morele waarden nog steeds belangrijk zijn, waar"ouderen" worden gerespecteerd, waar de levensvreugde alom tegenwoordig is ondanks de vaak onmenselijke levensomstandigheden, maar waar onderwijs en gezondheid een eeuw achterstand hebben opgelopen...

​

Begin 2000 vroeg de voorzitter van de artistieke dansgroep "Takku Ligguye" (Centrum voor jonge motorisch gehandicapten van Mbour), om een aantal shows te organiseren voor zijn artistieke groep in Straatsburg (stad waar ik toen woonde en werkte). In november volgde de eerste vertoning met een "uit de lucht gevallen beloning”: de ontmoeting met Mamadou Camara, percussionist-choreograaf binnen de groep, die later mijn echtgenoot en vader van onze kinderen zou worden. 

Zes jaar samen in Wolfisheim (Elzas-Frankrijk), van waaruit ik als internationaal projectmanager voor klinisch onderzoek vanuit Basel en Straatsburg verder zou werken. Van zijn kant start Mamadou met studies in de bouwsector en wordt aangeworven in het constructiebedrijf Pertuy, waar hij zal blijven werken tot ons definitief vertrek naar Senegal in augustus 2006.

​

Aangekomen in Senegal, is de aanpassing moeilijk. ALLES is er anders: de mentaliteit (openhartige en niet-geïnteresseerde relaties zijn quasi uitgesloten), het eten (de rijst vervangt de aardappelen), de economie (onze investering in de herberg "LeKenkeni ", gebouwd vanuit Straatsburg om voor een minimaal inkomen te zorgen, komt moeilijk van de grond). Het klimaat (erg warm en vochtig tijdens dit regenseizoen), de muggen (muskietennetten, producten, malarone... om te wanhopen)!

Echter, door liefde verenigd, slagen we erin om ons te vestigen in Warang,dorp dat ons vrij snel adopteerde. 

​

Twee jaar later is het zover... We maken deel uit van het dorp, voelen ons comfortabel en onze 6 kinderen groeien in een gezonde en natuurlijke omgeving. Op 10 oktober 2008 werd gestart met de schoolvereniging "Les Cajoutiers", ten dienste van kansarme kinderen uit families die er in grote armoede leven.